“Nwo renger keump zonnechaain”

door Rik Meesen, Tongeren

Here god tog, hèllep mig!
De gèkke wêrt dè verstik mig!
En innig gebed beruurt mën lippe
bo bétter gevuules mig ontglippe.
Ojn mig frét het pessimisme
van 't kaat, kuul materialisme:
oneinojn zörge van betôôle,
bo daj cente allemwojl hôôle?
Kènder, toekoms, dôôgeliks leit
wô 't allendôôg nog slegter geit.
Den heele bazaar lut mig en perdèl.
Van jöveral zitte z'ojn maai vel.
Donkel wolke beneeme mig 't zig.
'g Zien nergens: weer 't mêr ë pritske lig!
Mê, de lentezon dörbrèk tog
en veugel fluite én ën blaa log!
Ën trwojn van ontruuréng én maain owge blink
terwaajl Beethovens neugede klink.
Plezier en leit zig treen vermènge.
Kom! Lwot os amwojl medein zénge:
Dat alle minse gelükkig moge zin
vör ë nauw lèève 't cheunste begin.
Van âl duut dat mig 't meiste deugd:
Het es ën oode ojn de vreugd!